Volgens het Milieuprogramma van de VNwordt er wereldwijd jaarlijks meer dan 1 miljard ton voedsel verspild, wat neerkomt op 19% van het voedsel dat wereldwijd wordt geproduceerd. Dit is een kolossaal getal, en dan hebben we het nog niet eens over de verliezen die optreden tijdens de productie en het transport van voedsel (nog eens 13%). Volgens de Wereldbank staat voedselverspilling op de eerste plaats van vast huishoudelijk afval.
Voedsel dat wordt weggegooid door huishoudens, cateringbedrijven en de detailhandel wordt afgebroken en is wereldwijd verantwoordelijk voor 10% van de uitstoot van broeikasgassen. Dit is vijf keer zoveel als de uitstoot van luchtvaarttransport. De VN streeft naar een vermindering van 50% van de wereldwijde voedselverspilling tegen 2030, wat een belangrijke bijdrage zou moeten leveren aan de strijd tegen de opwarming van de aarde.
Sibur beweert dan ook dat polymeerverpakkingen een manier zijn om voedselverspilling tegen te gaan. Dit soort verpakking conserveert voedsel en verlengt zo de houdbaarheid. De barrière-eigenschappen – waardoor water en lucht niet kunnen passeren – het lichte gewicht, de flexibiliteit en de lage kosten onderscheiden het van andere soorten verpakkingen. Polymeerverpakkingen zijn onmisbaar voor veel toepassingen, zoals de opslag van diepgevroren producten en kant-en-klaar voedsel in portieverpakkingen, wat voedselverspilling helpt tegen te gaan.
Volgens schattingen van de VN heeft Rusland, waar jaarlijks ongeveer 3 miljoen ton polymeren wordt gebruikt voor de productie van verpakkingen, een van de laagste niveaus van voedselverspilling in Europa: minder dan 60 kg per hoofd van de bevolking per jaar.
Men zou kunnen aanvoeren dat polymeerverpakkingen zelf een bron van vervuiling zijn. Maar ten eerste is de totale hoeveelheid plastic afval een derde van de hoeveelheid voedselafval. Ten tweede wordt het probleem van plastic afval geleidelijk aangepakt doordat bedrijven gebruikte polymeerverpakkingen inzamelen en recyclen en verwerken in de productie van nieuwe producten.
De bezorgdheid van het publiek over duurzaamheid zet polymeerproducenten ertoe aan te investeren in projecten voor het inzamelen en recyclen van gebruikte plastic flessen en polymeerverpakkingen. Sibur bouwt bijvoorbeeld aan een netwerk van partnerbedrijven die het ingezamelde afval verzamelen en vermalen tot kleine vlokken, die SIBUR vervolgens mengt met primaire polymeergrondstoffen voor de productie.
Het bedrijf heeft onder de merknaam Vivilen een hele reeks polymeren voor verschillende doeleinden ontwikkeld, die tot 70% gerecycled plastic bevatten – bijvoorbeeld rPET-granulaat voor de productie van milieuvriendelijke plastic flessen met 30% gerecycled materiaal. Voor de productie van deze granulaten gebruikt SIBUR tot 34.000 ton gerecycled plastic per jaar, wat helpt om het weggooien van 1,7 miljard plastic flessen per jaar te voorkomen.
Meerlagige verpakkingen en vervuilde verpakkingen zijn moeilijker te recyclen. Om dit probleem te overwinnen, ziet SIBUR veelbelovende mogelijkheden in chemische recycling (thermolyse) – een technologie die verpakkingsafval onder hoge temperatuur en druk omzet in vloeibare grondstoffen voor de productie van nieuwe polymeerproducten. Het bedrijf is van plan om dit jaar een investeringsbeslissing te nemen over een proefproject voor thermolyse.
Maar het helpt allemaal dat initiatieven van privébedrijven ook worden aangemoedigd of zelfs gereguleerd door het overheidsbeleid. In 2022 keurde Rusland zijn Circulaire Economie-programma goed, dat ervoor moet zorgen dat tegen 2030 100% van het vaste stedelijke afval wordt gesorteerd en dat 50% van dat afval wordt gerecycled tot secundaire grondstoffen die vervolgens kunnen worden gebruikt bij de productie van nieuwe producten.
De hele wereld beweegt zich in de richting van het recyclen van polymeerafval. Volgens Inger Andersen, uitvoerend directeur van het VN-milieuprogramma, kan een op handen zijnde wereldwijde kunststofovereenkomst een verbod inhouden op “onnodige plastic producten voor eenmalig gebruik en met een korte levensduur” die vaak worden begraven, verbrand of gedumpt.
Tegelijkertijd is de VN niet van plan om polymeren helemaal af te schaffen, omdat ze “veel toepassingen hebben die de wereld helpen”. Het is belangrijk dat polymeren in dezelfde mate deel gaan uitmaken van een gesloten kringloop als staal en aluminium. Ongeveer 30% van de jaarlijkse productie van deze metalen is afkomstig van het recyclen van hun schroot. Een vergelijkbaar resultaat is haalbaar met polymeren.
