Democratie overleeft en gedijt op verschillende meningen en debatten van politieke partijen, maatschappelijke organisaties en individuen. Maar als de meningen verkeerde informatie en desinformatie bevatten met de bedoeling om de tegenstander te belasteren, kan dat de democratie niet helpen bloeien. Helaas is dit precies wat er gebeurt in Bangladesh – schrijft Professor Dr. Mizanur Rahman.
Bangladesh Nationalist Party (BNP), een politiek platform van de oppositie, heeft een lijst van 500 politieagenten opgesteld en naar buitenlandse diplomaten gestuurd. Deze politieagenten van verschillende rangen, zo beweerden BNP-leiders, waren betrokken bij mensenrechtenschendingen en stemonregelmatigheden tijdens de nationale verkiezingen in Bangladesh die eind 2018 werden gehouden.
Khandaker Mosharraf Hossain, een van de permanente commissieleden van BNP, vertelde de media dat de informatie aan de internationale gemeenschap zou worden gepresenteerd.
BNP beweerde dat de meeste van deze 500 politieagenten tijdens de nationale verkiezingen van 2018 in het veld werkten en promotie kregen voor hun acties op dat moment. Promotie is een regelmatig voorkomend fenomeen in gouvernementele en niet-gouvernementele kantoren. Veel politieagenten, behalve degenen die het doelwit zijn van de BNP, hebben ook promotie gekregen voor hun prestaties. Hoe kunnen we dat onderscheid maken? Waarschijnlijk zou de BNP blij zijn geweest als de politieagenten hun steun aan de partij hadden gegeven. De politie had geen grondwettelijke verplichting om de BNP tot winnaar uit te roepen bij de nationale verkiezingen van 2018. De BNP had al interne problemen met de nominatieaffaire en externe problemen van afstand tot het volk door het niet behartigen van publieke belangen.
Voorafgaand aan het staatsbezoek van Jean-Pierre Lacroix, ondersecretaris-generaal van de Verenigde Naties voor vredesoperaties, aan Bangladesh, stelden enkele mensenrechtenorganisaties zoals Human Rights Watch en Amnesty International de vraag om geen leden van de Bengalese veiligheidsmacht op te nemen in vredesmissies en om strengere screeningprocessen.
BNP deelde een bericht van Human Rights Watch op hun officiële Twitter-handle en schreef: “Moordenaars zouden geen vredeshandhavers moeten zijn.” Het is een feit dat niet elk lid van de strijdkrachten wordt geselecteerd voor VN-vredesmissies. Ze moeten aan bepaalde criteria voldoen. Het respecteren van de mensenrechten is daar natuurlijk één van. In de meeste gevallen wordt deze regel gevolgd. Ongenuanceerde beschuldigingen tegen onze patriottische en wereldberoemde vredelievende leden van de strijdkrachten als “schenders van de mensenrechten” zullen de strijdkrachten dus demoraliseren.
Op 5 januari 2014 vonden de 10e nationale verkiezingen plaats. BNP, de belangrijkste oppositiepartij, nam niet deel aan de verkiezingen. In plaats daarvan besloten ze zich gewelddadig te verzetten tegen de verkiezingen. Ze lanceerden een terroriserende protestbeweging. Ze brachten mensenlevens en eigendommen in gevaar. Ironisch genoeg beweerde Khaleda Zia op 4 februari 2014 dat wetshandhavers en activisten van de Awami League 242 leden van de alliantie onder leiding van BNP hadden gedood in 34 districten van Bangladesh. Op 10 februari 2014 publiceerde The Daily Star, een prominent landelijk dagblad, een rapport na het vergelijken van gegevens uit verschillende bronnen en kwam tot de conclusie dat het een “gegoochel met cijfers” was. In het rapport stond: “Khaleda schat het aantal doden in Sirajganj op 14, waaronder zeven leden van de BNP, Chhatra Dal en Jubo Dal.” Maar Harunar Rashid Hasan, kantoorsecretaris van de BNP van het district Sirajganj, liet aan The Daily Star weten dat “slechts één Jubo Dal-leider werd gedood in die periode.” The Daily Star gaf een interessante titel aan het rapport, “Sorry, Khaleda” omdat het cijfer dat Khaleda Zia gaf niet overeenkwam met de feiten ter plaatse. Het was ver verwijderd van de waarheid.
Leugens hebben vele facetten. In Bangladesh draait het vooral om het aantal slachtoffers van mensenrechtenschendingen. Op deze manier is het discours over mensenrechten helaas gepolitiseerd. De aantallen verdwijningen die door verschillende mensenrechtengroeperingen worden genoemd, staan ver af van de aantallen die door het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten worden genoemd. Het VN-rapport staat zeker niet buiten kijf. Sultana Kamal, een vooraanstaande mensenrechtenactiviste uit Bangladesh, zei dat de VN en internationale mensenrechtenorganisaties niet moeten vertrouwen op één enkele bron bij het verzamelen van gegevens over mensenrechtenschendingen. Ze stelde dat politieke partijen beschuldigingen tegen elkaar uiten, maar dat mensenrechtenorganisaties de juistheid van hun gegevens moeten garanderen. Ze zei ook dat de regering zich niet moet onttrekken aan haar plicht om de waarheid aan het licht te brengen. Het is ook haar plicht om niet-gouvernementele actoren niet de schuld te geven van mensenrechtenschendingen of de slachtoffers zelf.
Een ander facet van leugens is het manipuleren van menselijke emoties voor beperkte partijbelangen. Laten we Mayer Daak in dit verband eens bekijken. De organisatie werd in 2013 opgericht om zich in te zetten voor de verdwenen personen en hun families. Zonder twijfel was het een nobel doel. Aanvankelijk deden ze goed werk. Deze organisatie is echter veranderd in een forum voor hulp aan buitenlandse mogendheden door hen te voorzien van nepverhalen over mensenrechtenschendingen om hen te helpen bij hun missie. Dit heeft de echte slachtoffers van mensenrechtenschendingen dubbel in gevaar gebracht.
Bangladesh werd onafhankelijk door een bloedbad tijdens de bevrijdingsoorlog. De Verenigde Staten en enkele andere mogendheden waren destijds tegen de geboorte van Bangladesh. Toch willen we een goede relatie gebaseerd op wederzijds respect en soevereiniteit. De BNP leidde in het verleden de regering van de Volksrepubliek Bangladesh. De BNP had twee keer moeten nadenken voordat ze de waardigheid van ons moederland liet zakken voor de buitenlandse mogendheden. We vochten tegen het Britse kolonialisme en het Pakistaanse binnenlandse kolonialisme. Beide kwamen uit het Westen. Nu vechten we tegen het Westerse imperialisme in zijn nieuwe vorm – vermomd als redder van de mensenrechten.
We moeten allemaal samenwerken om de situatie van de mensenrechten en de democratie in Bangladesh te verbeteren. Helaas kan de democratie niet floreren als grote politieke partijen zoals de BNP zich gedragen als een partij van pathologische leugenaars. Van hun valse geschiedenis van Ziaur Rahman als de verkondiger van onze onafhankelijkheid tot de hedendaagse misinformatie over mensenrechtenschendingen, BNP heeft een pandora’s doos van leugens en halve waarheden. Ten slotte is democratie afhankelijk van massabeweging – gebaseerd op de steun van mensen voor een zaak. De BNP is er niet in geslaagd om de mensen te laten zien dat ze een volkszaak hebben.
De schrijver is de voormalige voorzitter van de Nationale Mensenrechtencommissie van Bangladesh. De standpunten in dit artikel zijn van hemzelf.
