Kroonprins Mohammed El Senussi heeft een hartelijke toespraak gehouden voor het Libische volk ter gelegenheid van de 71e Onafhankelijkheidsdag van ons land. De kroonprins blikte zowel met trots als met pijn terug op de geschiedenis van het land en vierde de prestatie van de eerste koning van Libië, koning Idris I, om het land te verenigen tot één vreedzaam vaderland – schrijft Alamin Abolmagir , vicevoorzitter van de Libyan Rally for Constitutional Legitimacy.
Hij herinnerde het Libische volk ook aan de belofte en de hoop die die eerste jaren van onafhankelijkheid brachten; hoop op een vreedzame en welvarende toekomst als onafhankelijke natie. Prins Mohammed plaatst deze hoop tegenover de huidige vreselijke situatie ter plaatse, die hem duidelijk veel pijn doet, en leeft mee met de benarde situatie van het Libische volk.
Hoewel niemand geloofde dat de situatie ter plaatse nog slechter kon worden, verslechterde de politieke en veiligheidssituatie in Libië in 2022 verder. In december 2021 werden de verkiezingen voor onbepaalde tijd uitgesteld en weinig wijst erop dat de huidige politieke impasse spoedig vreedzaam zal worden doorbroken. Het verdeelde Libië van vandaag ontbeert verenigde nationale instellingen en, nog belangrijker, een samenhangend gevoel van nationale identiteit.
Een opvallend onderdeel van de toespraak was dan ook dat de kroonprins expliciet de binnenlandse bedriegers en internationale actoren die een centrale rol hebben gespeeld bij het verergeren van een toch al vreselijke situatie, op de korrel nam. Hoewel hij geen namen noemde, is de buitenlandse betrokkenheid van meerdere landen sinds 2011 goed gedocumenteerd. Eind 2019 is bijvoorbeeld gebleken dat Rusland huurlingen heeft gestuurd om het Libische nationale leger (LNA) te steunen, waarop Turkije heeft gereageerd door in januari 2020 troepen in te zetten ter ondersteuning van de regering van nationale overeenstemming (GNA). Hoewel dit slechts één voorbeeld is, heeft deze ondersteuning van verschillende facties alleen maar geleid tot verdeeldheid in plaats van eenheid, waardoor de periode van verdeeldheid in Libië wordt verlengd.
De kroonprins benadrukte dat de hebzucht van individuen een belangrijke oorzaak is van het conflict in ons land. De kroonprins wees op het misbruik van Libische rijkdom en de onverzadigbare honger naar macht en geld en maakte duidelijk dat hij niet alleen de internationale gemeenschap de schuld geeft van de huidige verschrikkelijke situatie. Binnenlandse egoïstische actoren moeten uit machtsposities worden verwijderd als Libië opnieuw stabiliteit en welvaart wil bereiken.
In reactie op deze interne en externe manipulatie eist de kroonprins dat er een einde komt aan deze “donkere periode in onze geschiedenis” en dat er een einde komt aan het lijden dat het Libische volk het afgelopen decennium heeft doorstaan. Opvallend is dan ook de manier waarop de kroonprins met deze toespraak een actievere rol in Libische aangelegenheden lijkt te hebben ingenomen dan voorheen.
Prins Mohammed schetste ook actief de stappen die genomen moeten worden om Libië weer in vrede en stabiliteit te brengen. Volgens zijn toespraak heeft hij de afgelopen maanden ontmoetingen gehad met Libische en internationale vertegenwoordigers om naar hun zorgen te luisteren, maar ook om uit te leggen dat de beste weg voor het land het herstel is van een democratische constitutionele monarchie via de Onafhankelijkheidsgrondwet van 1951. De honderdduizenden mensen die dit initiatief ter plaatse steunen, zoals ikzelf, zouden ook bevestigen dat dit beproefde systeem het beste middel is om de vrijheid en veiligheid van de Libische burgers te waarborgen, en het beste kader om in de huidige chaos de orde te herstellen.
Het belang van deze ontwikkeling mag niet worden onderschat. Hoewel de kroonprins sterk betrokken is geweest bij alles wat met Libië te maken heeft, heeft hij tot dusver geen actieve rol gespeeld in Libische politieke aangelegenheden. Hij heeft er niet naar gestreefd om actief machtsposities na te streven, maar heeft ervoor gekozen om van achteren te leiden en de machthebbers aan te moedigen om in de eerste plaats de behoeften van ons land in aanmerking te nemen. Dit is overduidelijk niet het geval geweest, en een reeks actoren heeft in plaats daarvan geprobeerd hun eigen agenda te bevorderen ten koste van het welzijn van onze bevolking.
Prins Mohammed zou zeker een actievere rol op zich nemen als hij werd opgeroepen. De militaire staatsgreep van 1969, waarbij de monarchie werd afgezet, heeft bewust een sfeer van stress en angst gecreëerd voor de familie van de kroonprins. Toen hij slechts 7 jaar oud was, zag de kroonprins hoe tanks zijn huis omsingelden en zijn familie werd gearresteerd. De leiders van de militaire coup namen vervolgens zijn vader, de toenmalige kroonprins Hassan, gevangen zonder gerechtelijke procedure. Het grootste deel van de jeugd van prins Mohammed werd doorgebracht onder huisarrest, voortdurend bewaakt door soldaten van het regime.
Het ouderlijk huis werd in brand gestoken en alle familieleden mochten zelfs geen gebeden leiden. Dit berekende beleid om de familie uit het openbare leven te weren was gebaseerd op de vrees dat zij een bedreiging vormden voor het gezag van het regime. Misschien was dit niet verwonderlijk, aangezien de familie van de kroonprins op onrechtmatige wijze was afgezet en populair is gebleven bij het Libische volk. Het lijkt erop dat de huidige machthebbers een soortgelijk belang hebben om de enige legitieme heerser van ons land buiten hun politieke spel te houden.
De toespraak van dit jaar op Onafhankelijkheidsdag is daarom van enorme betekenis voor de toekomst van Libië. Het is tijd dat de internationale gemeenschap druk uitoefent op de actoren ter plaatse om de Libiërs toe te staan terug te keren naar hun verleden en de enige legitieme heerser van ons land te omarmen, die de vrede en veiligheid kan herstellen door onze natie een gevoel van nationale identiteit en trots bij te brengen. Het zou niet het bloed van nog meer burgers van ons land moeten kosten om de wereld te doen inzien dat dit de enige weg vooruit is.
Alamin Abolmagir is vice-voorzitter van de Libyan Rally for Constitutional Legitimacy. Hij woont momenteel in Tripoli, Libië, en behaalde een bachelor in financiën aan de universiteit van Tripoli en een doctoraat in financiën aan de universiteit van Wales.
