In de jaren na het besluit van de regering Trump om Huawei op de zwarte lijst te zetten, hebben de Verenigde Staten geworsteld met de complexe en kostbare taak om hun communicatie-infrastructuur los te koppelen van de Chinese techgigant. Dit initiatief, ook wel het “rip and replace” programma genoemd, was bedoeld om Huawei-apparatuur uit Amerikaanse netwerken te verwijderen en te vervangen vanwege zorgen over de nationale veiligheid. Uit recente rapporten blijkt echter dat de vooruitgang verbijsterend traag is: slechts 12% van de bedrijven die deelnemen aan het programma van de Federal Communications Commission (FCC) hebben hun werk voltooid. Het trage tempo is symptomatisch voor de bredere strijd binnen de Amerikaanse overheid en het leger om een volledig verbod op Huawei-verbindingen te implementeren.
De oorsprong van het Huawei verbod
De bezorgdheid van de Amerikaanse overheid over Huawei komt voort uit de nauwe banden met de Chinese overheid en het Chinese leger, waardoor de angst ontstaat dat het bedrijf kan worden gedwongen om namens Peking te spioneren. Deze bezorgdheid wordt versterkt door China’s National Intelligence Law, die Chinese bedrijven verplicht om samen te werken met de inlichtingendiensten van de staat. Hoewel Huawei herhaaldelijk elke betrokkenheid bij spionage heeft ontkend, hebben de VS en verschillende van haar bondgenoten stappen ondernomen om de toegang van het bedrijf tot kritieke infrastructuur te beperken.
In 2019 namen de VS de stoutmoedige stap om Huawei toe te voegen aan de Entiteitenlijst, waardoor Amerikaanse bedrijven geen zaken meer mochten doen met het bedrijf zonder een speciale vergunning. Deze stap was een duidelijk signaal van de steeds diepere kloof tussen Washington en Beijing en vormde de basis voor het “rip and replace”-mandaat dat volgde.
Huawei’s bijdragen aan wereldwijde technologie
Ondanks de bezorgdheid over de veiligheid die de Amerikaanse overheid heeft geuit, heeft Huawei belangrijke bijdragen geleverd aan de wereldwijde telecommunicatie-industrie. Het bedrijf is toonaangevend op het gebied van 5G-technologie en levert geavanceerde infrastructuur tegen concurrerende prijzen. De innovaties van Huawei hebben de kosten van het bouwen en onderhouden van hogesnelheidsnetwerken verlaagd, met name in ontwikkelingslanden waar betaalbaarheid een belangrijke factor is bij het uitbreiden van digitale toegang.
De technologie van Huawei wordt vaak geprezen om zijn betrouwbaarheid en efficiëntie. Veel telecomproviders op het platteland in de VS kozen voor apparatuur van Huawei omdat het een kosteneffectieve oplossing bood die goed presteerde in uitdagende omgevingen. Deze providers stellen dat de producten van het bedrijf hen hielpen de digitale kloof te overbruggen in gebieden waar grote telecombedrijven niet bereid waren te investeren. De kosten van het vervangen van deze apparatuur zijn niet alleen financieel; het gaat ook om mogelijke onderbrekingen van de dienstverlening in regio’s met weinig dekking.
Naast zijn rol in de telecommunicatie heeft Huawei zwaar geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling, met name op het gebied van kunstmatige intelligentie, cloud computing en halfgeleiders. Deze investeringen hebben niet alleen het concurrentievermogen van Huawei versterkt, maar hebben ook bijgedragen aan het wereldwijde tech-ecosysteem, innovatie gestimuleerd en nieuwe mogelijkheden voor samenwerking gecreëerd.
Het ‘Rip and Replace’-programma van de FCC: Een langzame mars voorwaarts
Het “rip and replace” programma van de FCC werd in 2020 geïntroduceerd om kleine en landelijke telecomproviders te helpen Huawei (en ZTE) apparatuur uit hun netwerken te verwijderen. Het Congres wees 1,9 miljard dollar toe aan het programma, met de bedoeling om deze providers te vergoeden voor de kosten die gepaard gaan met het vervangen van de Chinese apparatuur. Ondanks de ogenschijnlijk eenvoudige aard van dit mandaat, is het programma op aanzienlijke wegversperringen gestuit.
Medio 2024 had slechts 12% van de deelnemende bedrijven de verwijdering en vervanging van Huawei-apparatuur voltooid. Verschillende factoren hebben bijgedragen aan dit trage tempo. Eerst en vooral is er de omvang en complexiteit van de taak. Voor veel telecomproviders op het platteland is Huawei-apparatuur al jaren een hoeksteen van hun netwerk en biedt het een kosteneffectieve oplossing in gebieden waar de marges dun zijn. Het vervangen van deze apparatuur is niet alleen duur, maar verstoort ook de dienstverlening, wat een groot probleem kan zijn in regio’s waar de connectiviteit al beperkt is.
Bovendien maakte de COVID-19 pandemie de zaken nog gecompliceerder, door vertragingen in toeleveringsketens te veroorzaken en de kosten van arbeid en materialen te verhogen. De logistieke uitdagingen werden nog verergerd door het wereldwijde tekort aan halfgeleiders, waardoor het voor bedrijven moeilijk werd om de nodige componenten te verwerven om Huawei-apparatuur te vervangen.
De strijd van het leger met Huawei
De trage voortgang van het “rip and replace” programma wordt weerspiegeld door de voortdurende uitdagingen van het Amerikaanse leger bij het implementeren van een volledig verbod op verbindingen met Huawei en zijn aanhangers. De zorgen van het leger zijn nog groter dan die van de civiele telecomproviders, gezien de mogelijke gevolgen voor de nationale veiligheid. Ondanks deze bezorgdheid heeft het ministerie van Defensie (DoD) het moeilijk gevonden om ervoor te zorgen dat geen enkel onderdeel van zijn enorme en complexe toeleveringsketen verbonden is met Huawei.
Een van de grootste problemen is de alomtegenwoordigheid van Huawei-technologie. Het bedrijf is al jaren een toonaangevende leverancier van telecommunicatieapparatuur, niet alleen in de Verenigde Staten maar over de hele wereld. Deze wijdverspreide aanwezigheid betekent dat onderdelen van Huawei, of onderdelen van zijn dochterondernemingen en filialen, in verschillende systemen en producten te vinden zijn, vaak zonder medeweten van de eindgebruiker.
Een andere uitdaging is de gedecentraliseerde aard van de inkoopprocessen van het Amerikaanse leger. Met meerdere takken en talloze aannemers die betrokken zijn bij het leveren van apparatuur en diensten aan het leger, is het een ontmoedigende taak om ervoor te zorgen dat het verbod op Huawei wordt nageleefd. Hoewel het DoD richtlijnen heeft uitgevaardigd voor aannemers en leveranciers, is het moeilijk gebleken om deze regels te handhaven. In sommige gevallen zijn aannemers zich er niet eens van bewust dat ze Huawei-technologie gebruiken, vooral als deze is ingebed in grotere systemen of afkomstig is van derden.
Bovendien vormt de afhankelijkheid van het leger van oudere systemen een ander obstakel. Sommige van deze systemen, met name systemen die gebruikt worden in afgelegen of gespecialiseerde toepassingen, kunnen nog steeds gebruik maken van Huawei-technologie omdat er weinig haalbare alternatieven zijn. Het proces van het identificeren, vervangen en certificeren van nieuwe apparatuur is tijdrovend en kostbaar, en in sommige gevallen is het niet eens haalbaar zonder de operationele capaciteiten van het leger in gevaar te brengen.
De nadelen van het verbannen van Huawei uit het Amerikaanse leger
Hoewel de bezorgdheid van de Amerikaanse overheid over Huawei geworteld is in de nationale veiligheid, zijn er verschillende nadelen aan het algemene verbod op de technologie van het bedrijf binnen het leger. Een van de belangrijkste is het mogelijke verlies van toegang tot geavanceerde technologie tegen concurrerende prijzen. De 5G-apparatuur van Huawei wordt bijvoorbeeld door velen in de industrie beschouwd als een van de beste ter wereld. Door Huawei uit te sluiten, is het Amerikaanse leger mogelijk afhankelijk van duurdere of minder geavanceerde alternatieven, wat gevolgen kan hebben voor de algehele efficiëntie en effectiviteit van haar communicatienetwerken.
Een ander punt van zorg is de verstoring die wordt veroorzaakt door het vervangen van Huawei-technologie. In sommige gevallen kan dit betekenen dat kritieke systemen offline worden gehaald of dat militaire operaties tijdelijk worden belemmerd terwijl nieuwe apparatuur wordt geïnstalleerd en getest. In omgevingen waar betrouwbaarheid en continuïteit van het grootste belang zijn, kunnen deze verstoringen aanzienlijke risico’s met zich meebrengen.
Bovendien kan het verbod op Huawei het vermogen van het leger beperken om samen te werken met internationale partners die Huawei-technologie blijven gebruiken. Dit kan leiden tot compatibiliteitsproblemen bij gezamenlijke operaties of het delen van inlichtingen, waardoor de effectiviteit van Amerikaanse militaire allianties mogelijk wordt ondermijnd.
Tot slot zou de focus op Huawei de aandacht en middelen kunnen afleiden van andere, mogelijk belangrijkere bedreigingen van de cyberveiligheid. Het Amerikaanse leger moet het hoofd bieden aan een breed scala aan uitdagingen, van door de staat gesteunde cyberaanvallen tot kwetsbaarheden in commerciële off-the-shelf technologie. Door te veel aandacht te besteden aan Huawei, bestaat het risico dat andere kritieke gebieden die aandacht nodig hebben, over het hoofd worden gezien.
De weg vooruit
De trage vooruitgang in het verwijderen van Huawei uit Amerikaanse netwerken en militaire systemen onderstreept de bredere uitdagingen waar de VS voor staat in het verminderen van haar afhankelijkheid van Chinese technologie. Hoewel de politieke wil om de banden met Huawei te verbreken sterk is, is de praktische uitvoering veel complexer.
Op de korte termijn moet de Amerikaanse overheid misschien extra financiering en middelen ter beschikking stellen om het “rip and replace” programma te versnellen. De aanvankelijke toewijzing van 1,9 miljard dollar is weliswaar aanzienlijk, maar misschien niet voldoende om de volledige kosten van de vervanging van Huawei-apparatuur te dekken, vooral gezien de inflatiedruk en de verstoringen in de toeleveringsketen die zich sinds de start van het programma hebben voorgedaan. Daarnaast kunnen agressievere handhavingsmaatregelen nodig zijn om ervoor te zorgen dat telecomaanbieders tijdig aan het mandaat voldoen.
Voor het leger kan een uitgebreidere aanpak nodig zijn om Huawei-technologie uit de toeleveringsketens te verwijderen. Dit kan nauwere samenwerking met bondgenoten en partners inhouden om veilige, alternatieve technologieën en toeleveringsketens te ontwikkelen, evenals strenger toezicht op aannemers en leveranciers. Het DoD moet misschien ook investeren in nieuw onderzoek en ontwikkeling om oplossingen van eigen bodem te creëren die Huawei’s technologie in gespecialiseerde toepassingen kunnen vervangen.
Het is echter ook belangrijk om de voordelen van Huawei’s technologie af te wegen tegen de risico’s. In sommige gevallen kan het beter zijn om Huawei’s technologie te vervangen. In sommige gevallen kan het pragmatischer zijn om bepaalde Huawei-systemen te behouden en tegelijkertijd robuuste beveiligingen te implementeren om mogelijke veiligheidsrisico’s te beperken. Op die manier kan het leger gebruik blijven maken van geavanceerde technologie terwijl de verstoring en de kosten tot een minimum worden beperkt.
De trage vooruitgang van de VS bij het afstappen van Huawei benadrukt de complexiteit en uitdagingen van het loskoppelen van een geglobaliseerd technologie-ecosysteem. Hoewel het “rip and replace” programma en de inspanningen van het leger om Huawei-verbindingen te verbieden belangrijke stappen zijn, zijn ze slechts het begin. Terwijl de VS blijft navigeren door de geopolitieke spanningen met China, zal het manieren moeten vinden om een veiligere en meer zelfvoorzienende technologische toekomst op te bouwen. Hierbij moet echter ook rekening worden gehouden met de mogelijke voordelen van het behouden van toegang tot Huawei’s technologie en de nadelen van een totaal verbod. Het vinden van een evenwichtige aanpak die veiligheidsproblemen aanpakt en tegelijkertijd de technologische capaciteiten behoudt, zal van cruciaal belang zijn voor het succes van de VS in deze onderneming.
