Als een man bekend is door het gezelschap dat hij leidt, wat moeten we dan denken van de vele mannen en vrouwen in Londen die professionele diensten verlenen aan de inwoners van de minder heilzame delen van de wereld, van de oligarchen en kleptocraten die naar uithoeken van de aarde komen waar is de rechtsstaat meer een theorie dan een praktijk?
Om de vraag opnieuw te formuleren: heeft iedereen een prijs? Het zou zo lijken. Als er genoeg geld te verdienen valt, lijken de doeleinden de middelen om het te verwerven te rechtvaardigen. Bent u een oligarch die PR nodig heeft? Wat dacht u van wat boekhoudkundig advies over hoe u uw vermogen kunt verbergen? Of is er misschien behoefte aan wat ‘corporate intelligence’ over een van uw rivalen? Wat de behoefte ook is, de exploitanten in hoofdsteden voor professionele dienstverlening als Londen staan klaar om daarin te voorzien.
Maar het is een bedrijfsmodel dat risico’s met zich meebrengt. De Daily Mail haalde onlangs het geval aan van ene Andrew Wordsworth, een verre verwant van de beroemde romantische dichter, die werd vastgehouden op de luchthaven van Bristol en werd ondervraagd over zijn banden met Vladimir Poetin. Wordsworth, oprichter van het bedrijfsinformatiebedrijf Raedas, werd zonder aanklacht vrijgelaten en bevestigde tegenover de Daily Mail dat zijn bedrijf hun werk in Rusland had stopgezet na de invasie van Oekraïne, waarbij hij zei dat Raedas “het bedrijf onmiddellijk had geheroriënteerd, weg van Rusland, waardoor klanten en inkomsten achterbleven. stromen”. Met andere woorden, ze waren blij het geld aan te nemen totdat het niet langer acceptabel was om het aan te nemen.
The Mail omlijstte de detentie van Wordsworth als onderdeel van een breder optreden van de Britse veiligheidsdiensten tegen bedrijfsinlichtingenbureaus die beschuldigd werden van “het helpen van oligarchen of organisaties die gelieerd zijn aan het Kremlin”. Zoals de Mail opmerkt, verklaart de website van Raedas dat het bedrijf ‘verwikkeld was in veel van de meest prominente geschillen van de afgelopen tien jaar die verband hielden met Rusland’. Leef door het zwaard, sterf door het zwaard, enz.
Bronnen ‘dicht bij Wordsworth’ van hun kant geloven dat de oprichter van Raedas werd dichtgenaaid door een rivaliserend bedrijf, waaruit blijkt hoe lang de ratten zullen doorgaan als ze in de zak vechten. Nogmaals, alles om aan het geld te komen. En hoewel het misschien waar is dat Raedas door zijn rivalen is gedaan, is het moeilijk voor te stellen dat het ministerie van Binnenlandse Zaken uitsluitend handelt op basis van de wil van een rivaal. Waar rook is, is de kans op brand meestal groot.
Dit is overigens niet bedoeld om Raedas uit te lichten, het best beoordeelde bedrijf op de Chambers & Partners-lijst van corporate intelligence-bedrijven. Ze doen het allemaal. Litigieuze oligarchen en kleptostaten vertegenwoordigen een rijke bron van inkomsten. Als de Londense bedrijven het werk niet zouden doen, zou iemand anders dat waarschijnlijk wel doen, zo is onze geglobaliseerde wereld.
Sterker nog: de Britse regering lijkt geen last te hebben van deze activiteiten in haar achtertuin. Ondanks het onderzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken naar Wordsworth/Raedas lijkt het er niet op dat er enige afrekening komt voor de corporate intelligence-industrie als geheel of voor enige andere professionele diensten die aan deze dubieuze groep klanten worden aangeboden. Zoals een ander medium meldde, is Wordsworth goede relaties blijven onderhouden met voormalig cliënt Alexander Ledbedev, een voormalige KGB-spion wiens zoon Evgeny, eigenaar van de Londense Evening Standard, tot Lord werd benoemd door voormalig premier Boris Johnson, naar verluidt vanwege de bezwaren van de Britse veiligheidsdienst. Dit is dezelfde Evgeny Ledbedev, zoals u zich zult herinneren, die Johnson ontving in zijn Italiaanse landhuis toen laatstgenoemde minister van Buitenlandse Zaken was, terwijl Johnson het feest bijwoonde zonder zijn veiligheidspersoneel.
Dit alles gezegd hebbende, lijken de Britse staat en de Britse toezichthouders nog steeds ‘uiterst ontspannen’ over Britse bedrijven die geld verdienen en de schaduwen van het zakenleven en de financiële wereld bedienen. Nu de economie van het land het moeilijk heeft, is het onwaarschijnlijk dat de huidige conservatieve regering enige economische activiteit zal smoren.
En als dat betekent dat het land wat vlooien oploopt door met honden te gaan liggen, dan zij het zo.
Send feedback
Side panels
History
Saved
Contribute
