Aan de vooravond van de Munich Security Conference van 2023 betoogt de heer Soros dat mitigatie en aanpassing “noodzakelijke maar niet voldoende” antwoorden zijn op de klimaatnoodsituatie.
- Open” en “gesloten samenlevingen” vechten om wereldheerschappij op hetzelfde moment dat onze beschaving dreigt in te storten als gevolg van de klimaatverandering.
- President Xi mag dan wel op korte termijn aan de macht blijven, hij zal niet levenslang aanblijven – en China zal niet de dominante macht worden die Xi van plan is.
- Poetin zou een staatsgreep tegen Moldavië kunnen plannen die nog voor de eenjarige verjaardag van de invasie kan worden uitgevoerd.
- Modi’s afnemende greep op de regering zou op termijn kunnen leiden tot een democratische opleving.
We moeten het beschadigde klimaatsysteem in de poolcirkel repareren met geoengineering technieken, volgens de filantroop en financier George Soros.
In een toespraak aan de vooravond van het Munich Security Forum 2023 stelt Soros dat het smelten van de Groenlandse ijskap “een bedreiging vormt voor het overleven van onze beschaving” en dat mitigatie- en aanpassingsprojecten belangrijk maar niet voldoende zijn. Voordat de klimaatverandering een omslagpunt bereikt, stelt hij, moeten we “menselijk vernuft” financieren dat “een voorheen stabiel systeem” herstelt.
Hij merkt op dat het wereldwijde klimaatsysteem sterk afhangt van wat er gebeurt binnen de poolcirkel, die vier keer sneller opwarmt dan de rest van de wereld. Vroeger was dit gebied geïsoleerd en bedekt met ongerept ijs en sneeuw die de zonnestralen weerkaatsten in plaats van absorbeerden, een verschijnsel dat bekend staat als het “albedo-effect”. Nu doet de stijgende temperatuur de Groenlandse ijskap smelten en is deze bedekt met roet afkomstig van de bosbranden van vorig jaar aan de westkust van Amerika, en opgebroken door ijsbrekers die in de zomermaanden vaarroutes openen voor de Arctische scheepvaart. Deze schade leidt ertoe dat meer zonnestralen worden geabsorbeerd in plaats van gereflecteerd, wat weer leidt tot meer opwarming.
De heer Soros steunt de theorie van Sir David King, die algemeen wordt gedeeld door klimaatwetenschappers, dat de schade aan de Groenlandse ijskap moet worden hersteld door het “albedo-effect” te herstellen, door hoog boven de aarde witte wolken te creëren die een groot deel van de zonnestralen terug in de atmosfeer brengen. Deze radicale stap, die enorme investeringen en overleg met de inheemse bevolking zou vergen, zou kunnen bijdragen tot “het herstel van het Arctische klimaatsysteem, dat het hele mondiale klimaatsysteem beheerst”. De technologie wordt in meer detail uitgelegd in deze film.
De heer Soros stelt dat een dergelijke actie noodzakelijk is, omdat bij het huidige traject de opwarming van de aarde tegen 2070 “meer dan 2,5 graden” zal bedragen, waardoor de Arctische permafrost zou smelten en “het niveau van de oceanen met zeven meter zou stijgen”, met onnoemelijke schade tot gevolg. Zodra dit gebeurt, wordt “niet goed begrepen” dat “het bedrag dat nodig is om het klimaatsysteem te stabiliseren of te herstellen exponentieel toeneemt”.
De versnelling van de klimaatverandering zal volgens Soros “grootschalige migratie veroorzaken waarop de wereld slecht is voorbereid”. Tenzij we “de manier waarop we met klimaatverandering omgaan veranderen”, inclusief het “heroriënteren van onze internationale financiële instellingen, met name de Wereldbank” om ons hierop te richten, zegt hij, “zal onze beschaving grondig worden ontwricht door stijgende temperaturen die grote delen van de wereld praktisch onleefbaar zullen maken”.
Op hetzelfde moment dat de beschaving dreigt in te storten vanwege de klimaatverandering, ziet Soros twee bestuurssystemen die strijden om de wereldheerschappij: “open” en “gesloten” samenlevingen. In open samenlevingen is de “rol van de staat het beschermen van de vrijheid van het individu”. In gesloten samenlevingen: “de rol van het individu is om de belangen van de staat te dienen”.
Soros gelooft dat het onduidelijk is of open of gesloten samenlevingen zullen zegevieren in de strijd om “wereldheerschappij”, gezien het feit dat repressieve staten “hun onderdanen kunnen dwingen hen te dienen”. Hij denkt echter dat een open samenleving als bestuursvorm superieur is aan gesloten samenlevingen en hij “treurt om de mensen die onder een repressief regime moeten leven, zoals het Syrië van Assad, Wit-Rusland, Iran en Myanmar”.
Met betrekking tot Oekraïne merkt Soros op dat de VS, het VK en de EU het erover eens zijn dat de enige manier om de oorlog in Oekraïne te beëindigen is deze te winnen. Aangezien “tegenstand van het door de Republikeinen geleide Huis van Afgevaardigden een nieuw groot bi-partisan financieringspakket van de VS onwaarschijnlijk maakt”, is er slechts een “kleine kans later dit voorjaar” voor het Oekraïense leger om “een tegenaanval in te zetten, die het lot van de Russische invasie in Oekraïne zou kunnen bepalen”.
Soros merkt ook op dat de president van Moldavië, Maia Sandu, heeft gewaarschuwd dat Poetin een staatsgreep tegen Moldavië plant. Soros waarschuwt dat dit dreigement “nog voor de verjaardag kan worden uitgevoerd” en gaat in op het waarschijnlijke succes van Poetins “wanhopige gok” om een beroep te doen op huurlingen van de Wagner Group van Jevgheny Prigozjin. Prigozhin heeft “van Poetin de opdracht gekregen om vóór de verjaardag van de Russische invasie een overwinning te boeken” en probeert momenteel de stad Bakhmut te omsingelen. “Het is mogelijk dat hij zal slagen” concludeert de heer Soros, “maar ik acht het onwaarschijnlijk” omdat “het Oekraïense leger zich sterk verzet en zodra Oekraïne de beloofde wapens kan gebruiken, zullen de rollen omgedraaid worden”.
Als het Russische leger instort, zal dat volgens Soros verstrekkende gevolgen hebben. De landen van de voormalige Sovjet-Unie “kunnen nauwelijks wachten” om het Russische leger in Oekraïne verslagen te zien worden, stelt hij, “omdat zij hun onafhankelijkheid willen laten gelden”. Dat zou resulteren in de “ontbinding van het Russische rijk”, wat “een enorme opluchting voor open samenlevingen en enorme problemen voor gesloten samenlevingen” zou betekenen, aangezien het Russische rijk “niet langer een bedreiging zou vormen voor Europa en de wereld”.
Soros bespeurt ook tekenen van hoop in India, waar hij stelt dat “het aanzetten tot geweld tegen moslims een belangrijke factor was” in de “razendsnelle opkomst” van Narendra Modi. Hoewel het “misschien naïef is” geeft hij toe, verwacht hij “een democratische opleving in India”. De val van de beurs van Narendra Modi’s naaste zakenpartner, Gautam Adani, die wordt beschuldigd van aandelenmanipulatie, zal “Modi’s greep op de federale regering van India aanzienlijk verzwakken” en tot deze democratische opleving leiden door de deur te openen “voor de broodnodige institutionele hervormingen”. Hoewel Modi hierover zwijgt, “zal hij vragen van buitenlandse investeerders en in het parlement moeten beantwoorden”.
Wat Turkije betreft, stelt Soros dat president Erdogan de Turkse economie verkeerd heeft beheerd en “in eigen land autocratischer is geworden” door te proberen zijn machtigste tegenstander, de burgemeester van Istanbul, gevangen te zetten en de Koerdische partij te verbieden deel te nemen aan de verkiezingen waar hij in mei voor staat. Hij zal echter niet kunnen breken met de traditie om politieke partijen toezicht te laten houden op het tellen van de stemmen, waardoor het “moeilijk wordt de resultaten te vervalsen”. Na de verwoestende aardbeving van deze maand zijn de burgers boos “vanwege de trage reactie van de regering en de wens om alle hulpinspanningen onder controle te houden”. De verwoesting “was niet het lot” volgens Soros: “Turkije’s lakse bouwpraktijken en Erdogan’s bouwgedreven groeimodel hebben alles erger gemaakt”.
Soros stelt dat de overwinning van president Lula een grote overwinning is voor de democratie. Hij zal echter sterke internationale steun nodig hebben omdat hij tegelijkertijd de regenwouden moet beschermen (zonder welke “er geen weg is naar netto nul”), sociale rechtvaardigheid moet bevorderen en de economische groei weer op gang moet brengen. Lula heeft de couppoging van januari volgens hem “meesterlijk” afgehandeld door “zijn gezag als president te vestigen” in een land dat “in de frontlinie staat van het conflict tussen open en gesloten samenlevingen”.
In China heeft president Xi Jinping zichzelf problemen bezorgd, van het wanbeheer van de economie aan het begin van zijn bewind tot zijn grootste blunder, het nulcovidebeleid, dat de bevolking “enorme ontberingen” heeft bezorgd en het land “op de rand van een openlijke opstand” heeft gebracht. Bovendien resulteerde de chaotische manier waarop Xi het Nul-Covid-beleid beëindigde “zonder er iets anders voor in de plaats te stellen” in een “Armageddon” en “schokte” het vertrouwen van het Chinese volk in Xi’s leiderschap.
Maar ondanks dat de huidige situatie voldoet aan “alle voorwaarden voor regimeverandering of revolutie”, gelooft Soros dat “we slechts aan het begin staan van een proces, waarvan de repercussies over een langere periode gevoeld zullen worden” en waarvan het belang niet algemeen wordt ingezien. Soros is er echter “van overtuigd” dat Xi niet levenslang in functie zal blijven en dat China, zolang hij in functie is, niet zal floreren. Het zal er niet in slagen “de dominante militaire en politieke macht te worden die Xi nastreeft”.
Voorlopig hebben de verkeerde inschattingen van Xi gezorgd voor een “zwakke positie in eigen land”, waardoor hij positief reageerde op het aanbod van president Biden in Bali om de temperatuur tussen de VS en China te verlagen. Maar de ontdekking van de Chinese bewakingsballon heeft “de betrekkingen verzuurd en is op weg om ze samen te vergiftigen”.
Tot slot richt Soros zich tot de Verenigde Staten, waar het volgens hem niet goed gaat nadat het presidentschap van Trump zijn democratie aanzienlijk heeft beschadigd. Soros hoopt voor 2024 dat Trump, een “vertrouwensbedrieger wiens narcisme uitgroeide tot een ziekte”, het voor de Republikeinse nominatie zal opnemen tegen de senator van Florida, Ron DeSantis. Hij voorspelt dat Trump zal verliezen en zich kandidaat zal stellen als derde partij. Dit zou resulteren in een Democratische aardverschuiving en “de Republikeinse partij dwingen zichzelf te hervormen”.
Soros concludeert echter dat hij “misschien een beetje bevooroordeeld is” over deze kwestie, omdat we allemaal zowel deelnemers als waarnemers zijn, wat ons een onvolmaakt begrip van de wereld geeft. “Als deelnemers willen we de wereld in ons voordeel veranderen, terwijl we als waarnemers de werkelijkheid willen begrijpen zoals die is”, merkt Soros op: “deze twee doelstellingen interfereren met elkaar”.
