Na de oneerlijkheid van Boris Johnson en de kortstondige vakantie van de realiteit onder Liz Truss, heeft het Verenigd Koninkrijk zijn derde premier van het jaar. Politiek redacteur Nick Powell schrijft dat Rishi Sunak een meer voorspelbare en betrouwbare leider zal zijn nu hij probeert zijn land terug te brengen naar stabiliteit en zijn partij naar gezond verstand.
De Britse Conservatieve Partij mag dan op het punt staan haar gezond verstand te hervinden, zij is begonnen met het hervinden van haar meedogenloosheid. Met de partij bedoel ik vooral haar parlementsleden. Zij werden gered van hun misplaatste collectieve loyaliteit aan Boris Johnson doordat ministers hun ontslag indienden toen zij zijn oneerlijkheid niet meer konden verdragen.
De belangrijkste onder hen was Ridhi Sunak, die ontslag nam als kanselier maar er niet in slaagde om bij de eerste poging premier te worden. Die parlementsleden lieten de partijleden de keuze voor Liz Truss, door de valse indruk te wekken dat zij een haalbare keuze was – en die namen ze. Haar desastreuze kortstondige premierschap bracht het Verenigd Koninkrijk bijna in een economische crisis.
Daarbij vernietigde ze de geloofwaardigheid van de Conservatieve partij bij de kiezers. Het zou een politiek wonder zijn als Rishi Sunak de volgende verkiezingen over twee jaar kan winnen. Deze keer namen de parlementsleden geen risico toen ze hem zonder tegenstand als leider installeerden en meedogenloos elke weg terug blokkeerden voor Boris Johnson.
De leugens van Johnson en de arrogantie van Truss gaven Sunak’s belofte om te dienen “met integriteit en nederigheid” extra kracht. Hij erkende ook de “grote economische uitdaging” waar het Verenigd Koninkrijk voor staat. Economische groei zal niet gemakkelijk zijn in een tijd van hoge inflatie en stijgende rente.
Hij is al lang voorstander van het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie, nog voordat pro-Brexit verplicht werd in de Conservatieve partij. Maar dat hoeft hem er niet van te weerhouden de betrekkingen met de EU te herstellen, het geeft hem zelfs de nodige politieke dekking om dat te doen. Op de dag dat Rishi Sunak hoorde dat hij premier zou worden, heeft hij waarschijnlijk niet eens gemerkt dat de EU heeft bevestigd dat zij de douanevoorschriften voor invoer in de interne markt zal vereenvoudigen, maar hij zal willen dat het Britse bedrijfsleven daar ten volle van profiteert.
Dat zal niet gebeuren als het geschil over het Noord-Ierse protocol tot handelssancties leidt. We kunnen verwachten dat de retoriek van de Britse regering zal blijven afkoelen, met echte hoop dat een akkoord kan worden bereikt. Pragmatisme, doen wat werkt, komt weer in de mode aan de top van de Conservatieve partij.
Rishi Sunak is in vele opzichten een opmerkelijke man. Met zijn 42 jaar wordt hij de jongste Britse premier in meer dan een eeuw. Hij is vrijwel zeker ook de rijkste, hoewel zijn persoonlijke fortuin in het niet valt bij de enorme rijkdom van zijn vrouw. Hij is de eerste premier van een etnische minderheid: hij is een Britse Aziaat van Indiase afkomst en praktiserend hindoe.
Hij zal de roep om vervroegde verkiezingen negeren, ook al versterken twee premierswisselingen sinds de stemming van 2019 de argumenten daarvoor. Twee jaar is lang genoeg voor zijn ambtstermijn om een echt verschil te maken, in binnen- en buitenland. Zelfs als hij te zijner tijd geen verkiezingen kan winnen, zou hij een zeer invloedrijke bewoner van Downing Street 10 kunnen blijken – en op een positievere manier dan zijn recente voorgangers.
